ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာကေလးမ်ား

ႏုိင္ငံျခားပတ္၀န္းက်င္က ျမန္မာကေလးမ်ား ၾကီးျပင္းမႈမွာ ေကာင္းကြက္ ဆိုးကြက္မ်ားစြာပင္ရွိေနပါသည္။ မိခင္ဘာသာစကားမွစ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ ေနထိုင္ျပဳမူမႈ အားလံုး ကေလးမ်ားရင္ဆိုင္ေနရပါသည္။ ရုတ္တရက္ၾကည္႕လ်ွင္ေတာ့ ဆန္႕က်င္ဘက္ ယဥ္ေက်းမႈႏွစ္ခုဟာ သူတို႕ေလးေတြၾကား လြန္ဆြဲလ်က္ရွိေနပါတယ္။ တံငါနားနီးတံငါ မုဆိုးနားနီးမုဆိုး ဆိုသလိုကာလ ၾကာျမင့္တာႏွင့္အမွ် ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ သူတို႕ေလးေတြအတြက္ ၾကားပင္မၾကားဖူးေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားႏုိင္ျခင္းအား ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ရွိေနရပါသည္။ အထက္က (ႏုိင္ငံျခားမွာ ၾကီးျပင္းတဲ့ ျမန္မာကေလးေတြ post ) ကေျပာသလိုမ်ိဳး ျမန္မာလူၾကီးမ်ားရဲ႕ အျပဳအမူအရ သူတို႕ေလးေတြအတြက္ အထင္ၾကီးဖြယ္မေတြ႕ရျခင္းကို အထူးပင္ သတိခ်ပ္ႏုိင္ၾက၏။ ဆင္ျခင္သင့္ၾက၏။ ထို႕အတူပင္ ကေလးမ်ား ျမန္မာဘာသာစကားအား အထင္ေသးေစျခင္းငွာ ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။

သုိ႕ပါေသာ္လည္း ျမန္မာဘာသာစကား၏ ေလးနက္ပံု ခန္႕ညားပံု ႏွင့္တကြ မည္မွ်ပင္ယဥ္ေက်းေသာ ဘာသာစကားတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းကို အေလးနက္ထားကာ ကေလးမ်ားအားသိေစႏိုင္ပါ၏။
ဥပမာဆိုရေသာ္ အေဖ အေမ ဆရာ တပည္႕ လူၾကီးသူမ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ေျပာဆိုရာတြင္ သံုးေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္႕ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မ၊ တပည္႕ေတာ္၊ တပည္႕ေတာ္မ၊ ဆရာ၊ ေမေမ၊ ေဖေဖ၊ ဦးေလး၊ အေဒၚ စသည္ျဖင့္သင့္ရာသင့္ရာ သံုးစြဲရျခင္း။ ျပန္ထူးရာတြင္လည္း ခင္ဗ်ာ၊ ရွင္၊ အရွင္ဘုရား စသည္ျဖင့္ သူ႕ေနရာနွင့္သူ ေျပာဆိုသံုးႏွံုးျခင္းျဖင့္ ျမန္မာဘာသာစကား၏ ယဥ္ေက်းပံုကို ခ်စ္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ကေလးမ်ားသိျမင္ သေဘာေပါက္ႏုိင္ၾကပါ၏။ အဂၤလိပ္တို႕ေနရာတကာ သံုးေသာ I, you ႏွင့္ အင္မတန္မွ ကြာျခားေၾကာင္း ကေလးမ်ားသိေစႏုိင္ပါ၏။

မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေျပာျပခ်က္အရ မိဘတို႕အလုပ္လုပ္ကိုင္ေသာ ႏိုင္ငံတြင္ပင္ ကေလးငယ္အားေက်ာင္းထား၏။ မိဘတို႕အေနႏွင့္သမီးငယ္အား တတ္ေစခ်င္လြန္းေသာ ဆႏၵႏွင့္ ျမန္မာစကားပင္ ေကာင္းေကာင္းမတက္ေသးသူ ကေလးအား ေက်ာင္းသြားထားရာ ကေလးမွာ ျမန္မာလိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမရ အဂၤလိပ္လိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမရပဲရွိ၏၊ ယခုရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းမ်ား ျမန္မာစကားကို လည္းေကာင္း၊ အဂၤလိပ္လိုလည္ေကာင္း အသင့္တင့္ေျပာႏုိင္ၾကေသာ္လည္း ထိုသမီးေလးမွာ တစ္ခုခုေျပာခ်င္လွ်က္ ဘာကိုမွ မွန္ကန္ေအာင္မေျပာႏုိင္ပဲရွိ၏ တခါတရံႏႈတ္မွ မည္သည္႕စကားလံုးမွ မထြက္လာပဲ .. တအအ..တအီအီ.... ႏွင့္လိုရင္းသို႕မေရာက္ႏုိင္လွ်က္ရွိေန၏။ ေက်ာင္းတြင္ အဂၤလိပ္လိုတစ္မ်ိဳး အိမ္တြင္ျမန္မာလိုတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ကေလး၏ဦးေႏွာက္ စမွတ္စအရြယ္တြင္ ကေလးအဖို႕ မ်ားစြာပင္ ဒုကၡေရာက္ရေလသည္။

၀တ္စားဆင္ယင္ပံုတြင္လည္း ေရွးေခတ္အဆက္ဆက္မွ ၀တ္စားပံုမ်ား မသိႏုိင္ေစကာမႈ ယခုေခတ္ ျမန္မာ၀တ္စားဆင္ယင္မႈျဖစ္သည္႕ တိုက္ပံု၊ ပုဆိုး၊ ထမီ၊ ရင္ေစ့အက်ၤီ၊ ရင္ဖံုးအက်ီၤ၊ ပု၀ါ၊ တို႕၏ ခန္႕ထည္ပံု အခ်ိဳးက်ပံုတို႕ သာမက သက္ေတာင့္သက္သာရွိမႈ အျမင္တင့္တယ္မႈတုိ႕ကို ကေလးမ်ားနားလည္ေစခ်င္၏။

လြန္ခဲ့ေသာ ၅လ/ ၆လေလာက္က အျဖစ္တစ္ခုမွာ စင္ကာပူသို႕ အႏုပညာအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ လာေရာက္အျငိမ့္ကျပၾက၏။ ကၽြန္ုပ္မိတ္ေဆြနွင့္အတူ သူတို႕၏ ကေလးမ်ားလည္း သြားေရာက္ၾကည္႕ရွဳၾက၏။ လူရႊင္ေတာ္မ်ား ျပတ္လံုးျပတ္ေသာအခါ တစ္ပြဲလံုးပြဲက်လွ်က္ရွိေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ၏သားမ်ားမွာ ရယ္ရမည္ကိုပင္မသိပဲ၊ မိခင္ျဖစ္သူအား "ေမေမ သူတို႕ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ရယ္ေနၾကတာလဲ" "ရယ္စရာလည္း မရွိဘဲ ဘာကိုရယ္ရမွာလဲဟု" အံၾသတၾကီးေမးၾကေလသည္။ ဘာသာစကားအခက္ခဲေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ လူရႊင္ေတာ္မ်ားမွာ ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် ျပတ္လံုးထုတ္ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ကင္းလြတ္ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားအဖို႕ ျပတ္လံုး၏အထာ ရည္ညြန္းပံု ေတြးေတာယူရပံုတို႕ကို မသိျခင္းကတစ္ေၾကာင္း၊ အျငိမ့္ဆိုေသာ ျမန္မာ့အႏုပညာႏွင့္ မထိေတြ႕ဖူးၾကျခင္းကတစ္ေၾကာင္း ေၾကာင့္သာျဖစ္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒီပံုအတိုင္းသာဆို ေနာင္ကေလးမ်ား ျမန္မာအႏုပညာႏွင့္ပါ ကင္းကြာၾကေပဦးမည္ဟု စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ခဲ့ရပါ၏။

လူမ်ိဳးျခားေတြရဲ႕ မိသားစုဆက္ဆံေရးႏွင့္ ျမန္မာတို႕ရဲ႕ မိသားစုဆက္ဆံေရးမွာလည္း ကြဲျပားလွပါသည္။ လူမ်ိဳးျခားတို႕က မိဘကသားသမီး၊ သားသမီးကမိဘကို သူငယ္ခ်င္းေျပာေျပာ၊ သူငယ္ခ်င္းလို ဆက္ဆံႏုိင္ၾကေပမယ့္ ျမန္မာမိဘႏွင့္ သားသမီးၾကားမွာ ထိုမွ်ေလာက္မလြတ္လပ္ႏုိင္ပါ။ ဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္ေဟာၾကားထားေသာ မိဘေက်းဇူးအတိုင္းအတာႏွင့္တကြ ေက်းဇူးတရားၾကီးမားမႈကို အေျခခံကာ ရိုေသ ေလးစား ကိုင္းရွိဳင္းမႈမ်ားမွာ ျမန္မာတို႕၏ ပင္မယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုျဖစ္လွ်က္ရွိ၏။ သို႕ေသာ္လည္း ထိုအေျခအေနၾကား ေခတ္လူငယ္တို႕မွာ ပိုမိုလြတ္လပ္မႈအား အလုိရွိျခင္းငွာ ျမန္မာထံုးထမ္း ဓေလ့တို႕အား ေခတ္ေနာက္ေရာက္လွ်က္ရွိသည္ ဟုျမင္ၾကကာ ပိုမိုလြတ္လပ္ေသာ မိသားစုဆက္ဆံေရးအား အေလးေပးက်င့္သံုးၾကေတာ့သည္။
သို႕ျဖစ္ရာ ျမန္မာကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ နီးကပ္လွ်က္ရွိေသာ မိဘမ်ား(အထူးသျဖင့္)၊ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္း၀ိုင္းမ်ားသည္ ကေလးငယ္တို႕၏ ပညာေရးမွသည္ အစစအရာရာတိုးတက္ေစျခင္းငွာ ျပည္ပတြင္ၾကီးျပင္းေစရံုသာမကပဲ မိမိတို႕လူမ်ိဳး၏ ဘာသာစကားမွသည္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားအား ကေလးငယ္တို႕၏ ႏွလံုးသားသို႕ သြတ္သြင္းေပးၾကပါရန္ အထူးပင္တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။

I hope your love

တစ္ဦးကို တစ္ဦးခ်စ္မွ..
အခ်စ္ဆုိတာ လွပသာယာမွာပါ..။
မင္းကိုကိုယ္ယံုၾကည္တယ္
ကံၾကမၼာက မ်က္လွည့္ျပရင္ေတာင္
အရာရာကိုရင္ဆုိဖို႔ သတၱိေတာ့
တုိ႔ေမြးမွရမယ္ေနာ္...
အခ်စ္ဆုိတာ ေဆာင္းအိမ္မက္လုိပါပဲ
စိတ္ကူးေတြက
ေလဟာနယ္ထဲေရာက္လာလုိက္
ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပုန္းခုိလုိက္
ကိုယ္တုိင္စုိက္တဲ့အခ်စ္သစ္ပင္
ဘယ္လုိရွင္သန္ေအာင္ေမြးျမဴရမလဲ
စုိးရိမ္မိတာက တစ္ခုထဲပဲ
အဲဒါက
ကုိယ့္ကုိမင္းမခ်စ္မွာကိုဘဲ
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက
ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေစခ်င္တာ
ခ်စ္သူတုိင္းရဲ႕ ဆႏၵပါကြာ...
တစ္ဦးရဲ႕ဆႏၵကို
တစ္ေယာက္ကပံုေဖာ္ေပးမယ္ဆုိရင္ေတာ့
အခ်စ္ေၾကာင့္လွပတဲ့ကမၻာႀကီး..
လွၿပီးရင္းလွေနမွာေပါ့ကြာ..
အၾကင္နာဆုိတာ..
ရင္မွာသိမ္းထားရတာမဟုတ္ဘူး..
ႏွလံုးသားခ်င္းေပါင္းစပ္ဖုိ႔
ဆက္သြယ္ထားတဲ့ေပါင္းကူးတံတားပါ..။
ဒါေၾကာင့္..
တံတားေလးတစ္ခု ခုိင္မာမွျဖစ္မွာမုိ႔
မင္းရင္ထဲက အၾကင္နာေတြကို
tall your heart out
ရင္ထဲရွိတာသြန္ခ်လုိက္ပါ..။
ဆက္လက္ၿပီးစီးဆင္းမသြားရေအာင္ေတာ့
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔
တမံလုပ္ထားမွာပါ...
ကဲ.. ဟုတ္ၿပီလား...
(သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ပို႔ေပးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ...)

''ဗုဒၶဘာသာဟူသည္''

ယေန႔ေခတ္မွာ လူငယ္ေတြဟာ ဘာသာအသိတရား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေခါင္းပါးလာ ၾကသည္။ ဘုရားရွိခုိးလွ်င္ပင္ ထိျခင္းငါးပါးျဖင့္ ဦးခ်ရေကာင္းမွန္း မသိၾကေတာ့ပါ။ ဒီလုိအေျခအေနေတြကုိသိလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေနာင္အနာဂတ္ကာလမွာ ဗုဒၶဘာ သာငါးမ်ိဳး ကြဲျပားလိမ့္မည္ဟု ေဟာေတာ္မူထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဗုဒၶဘာသာ ငါးမ်ိဳးက ေတာ့......
(၁)။ ကုလ ဗုုဒၶဘာသာ
(၂)။ လာဘ ဗုဒၶဘာသာ
(၃)။ ဘယ ဗုဒၶဘာသာ
(၄)။ သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ
(၅)။ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ

(၁) ကုလ ဗုဒၶဘာသာ( မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာ)
ကုလ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ ရုိးရာဗုဒၶဘာသာကိုေျပာတာပါ။ အေမအေဖက ဗုဒၶ ဘာသာမုိ႔ သားသမီးက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာရတာပါ။ မိဘက ခရစ္ယာန္ဆုုိရင္ သား သမီးကလည္း ခရစ္ယာန္။ မိဘက အစၥလာမ္ ဆုိရင္ သားသမီးကလည္း အစၥလာမ္။ ဒါကို မိရုိးဖလာ ကုလဗုဒၶဘာသာေပါ့။ မိဘက ဗုဒၶဘာသာမုိ႔သာ သားသမီးက ဗုဒၶ ဘာသာျဖစ္လာရတယ္ ဘုရားရွင္ ဘာလုိ႔ ပြင့္မွန္းမသိ။ ဘုရားမည္သည့္ တရား ေဟာမွန္းလည္း မသိ။ ကိုယ္ေျပာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆုိတာေတာင္မွ ဘာေျပာမွန္း မသိ။ ကိုယ္ကုိးကြယ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ဘာေၾကာင့္ကိုးကြယ္ရမွန္းလည္းမသိ။ တရားေတာ္ကို ဘာေၾကာင့္ကိုးကြယ္ရမွန္းမသိ။ ဘုရားကိုဦးခ်တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔ ဦးခ်ေနမွန္းကို မသိတာ။ လုပ္ေတာ့ လုပ္ေနတာပဲ အသိပညာ ဘာမွမပါတာ။ ကုလဗုဒၶဘာသာပါ။

(၂) လာဘ ဗုဒၶဘာသာ
လာဘ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ လာဘ္လာဘလုိလို႔ ကုိးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ဆုိလုိတာပါ။ ဒီဘဝ စီးပြားေရးေလး တက္မလားဆုိျပီးေတာ့မွ ဘုရားကိုးကြယ္တာမွာ ေရြးျပီးေတာ့ ကုိးကြယ္တယ္။ ဒီဘုရားကုိးကြယ္ရင္ေတာ့ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားတယ္ ဟုိဘုရားကုိးကြယ္ရင္ေတာ့ စီးပြားတတ္တယ္ဆုိျပီး ေရြးကိုးကြယ္တာ လာဘဗုဒၶ ဘာသာပါ။ ဘုရားကိုးကြယ္မွ လာဘ္ေပါမယ္ဆုိရင္ ဘုရားမကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ ေတြ ဘာလုိ႔ လာဘ္ရႊင္ေနတာလဲ။ အဓိက စီးပြားေရး ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ ဘုရား ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ဝီရိယ၊ သတၱိေၾကာင့္ပါ။ အေရာင္းအဝယ္ တစ္ခု လုပ္မယ္။ အိမ္ျခံဝင္းဝယ္မယ္။ ေရာင္းမယ္။ အိမ္ေနရာ ေျပာင္းမယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ ရက္ ရာဇာ ျပႆဒါး ေရြးေနတာေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေပၚမွာ ဘုိးေတာ္ပံုေတြ ဘြားေတာ္ပံုေတြ တင္ထားတာေတြ၊ ကိုးၾကီးေက်ာ္ မႏွဲေလး အစရိွတဲ့ နတ္ ကိုးကြယ္ၾက၊ ေဗဒင္ေတြ ယံုၾကည္ျပီး ယၾတာေတြ ေခ်လိုက္ၾက စတဲ့ လာဘ္လာဘ လုိခ်င္လုိ႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကို လာဘ ဗုဒၶဘာသာ ဟုေခၚပါသည္။

(၃)ဘယ ဗုဒၶဘာသာ(ေၾကာက္လုိ႔ ကိုးကြယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ)
ဘယဗုဒၶဘာသာဆုိတာ ေဘးကို ေၾကာက္လုိ႔ ကိုးကြယ္တာကုိ ေခၚပါတယ္။ အႏၲရယ္ကင္းဖုိ႔ ၊ ေဘးရွင္းဖုိ႔၊ အသက္ရွည္ဖုိ႔၊ က်န္းမာဖုိ႔ ၊ ဒီလုိအေတြးအေခၚ အယူအဆေတြနဲ႔ ဘုရားကို ကိုးကြယ္တာကို ဘယဗုဒၶဘာသာ လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒီဘုရားကုိ ကိုးကြယ္မွ အသက္ရွည္မယ္ဆုိရင္ ဒီဘုရားကို မကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ေတြ အစလာမ္ေတြ အသက္ရွစ္ဆယ္ တစ္ရာေက်ာ္ေတြ ရွည္ေနၾကတာ ဘာလုိ႔ပါလဲ။ ဘာမွမသိဘဲ ရမ္းကိုးကြယ္တာ ကုလဗုဒၶဘာသာ၊ လာဘ္လာဘာ လုိခ်င္ျပီး ကိုးကြယ္တာ လာဘ္လာဘ လုိခ်င္ျပီး ကနားေတြေပးတာ လာဘဗုဒၶ ဘာသာ၊ ေဘးေၾကာက္ျပီး အကိုးကြယ္ေတြ မွားေနတာ ဘယဗုဒၶဘာသာ။ ဒီကုလ၊ လာဘ၊ ဘယဗုဒၶဘာသာ သံုးမ်ိဳးကို ေအာက္တန္းစားဗုဒၶဘာသာ ဟုေခၚပါသည္။ ဟုိလူမပါ၊ ဒီလူမပါ၊ ဟုိလူပသပါတယ္။ ဒီလူပသပါတယ္။ လက္ညိႈးထုိး ခြက္လွန္ လုပ္ေနတာေတြကို ျမတ္စြာဘုရားက သူေတာင္းစား ဗုဒၶဘာသာပါတဲ့။ ခႏၶာကိုယ္မွာ အသိ၊ ဘာသာေရးအသိဓာတ္ခံ အားနည္းေတာ့ လိမ္စားေနတဲ့ သူေတြက လိမ္လုိ႔ေကာင္းေနပါတယ္။ ဘုရားလည္းကုိးကြယ္ရေသး၊ တရားလည္း ကုိးကြယ္ရ ေသး၊ ဆြမ္းဦးကိုလည္း ေလာင္းလွဴရေသး သာသနာေတာ္ကိုလည္း သကၤန္း၊ ဆြမ္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး ၊ ပစၥည္းေလးပါးနဲ႔ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ဆက္ကပ္ရေသး။ ဘာအတြက္ ဒါေတြ လုပ္ေနရတာလဲ၊ ဘာအတြက္ သာသနာကို ခ်ီးေျမွာက္ေနတာလဲ၊ ဘာအ တြက္ ေက်ာင္းေဆာက္ေနတာလဲ ။ စဥ္းစားပါ၊ ေဝဖန္ပါ၊ သံုးသပ္ပါ။

(၄)သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ
သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ သဒၶါတရားကို အရင္းခံပါတယ္။ သဒၶါတရား ဆုိတာ ယံုၾကည္ခ်က္ပါ။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို တကယ္သက္ဝင္ယံုၾကည္တာကို ေခၚပါတယ္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို ယံုၾကည္တဲ့ ေနရာမွာလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ယံုၾကည္တဲ့ သမၼာသဒၶါ နဲ႔မွားမွားယြင္းယြင္း ယံုၾကည္တဲ့ မိစၧာသဒၶါဆုိျပီး ႏွစ္မ်ိဳး ရိွပါတယ္။ သမၼာသဒၶါဆိုတဲ့ မွန္မွန္ကန္ကန္ယံုၾကည္ခ်က္ ဆုိတာ သစၥာတရား သိေတာ္မူတဲ့ျမတ္စြာဘုရားဟာ ေဝေနယ် သတၲဝါေတြကို သူသိသကဲ့သို႔ ေမတၲာ ဂရုဏာေတာ္အျပည့္နဲ႔ သစၥာေလးခ်က္ အနက္ကို ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီ တရားေတာ္ အနက္ေတြကို ပိုင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္သိေတာ္မူသြားၾကတဲ့ အရိယာ သူေတာ္စင္ ၾကီးေတြဟာ နိဗၺာန္ ဝင္စံသြားၾကပါတယ္။ နိဗၺာန္ဆုိတာ အိုနာေသ လြတ္ရာပါ။ အေသလြတ္ရာ ျပတတ္လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားအား ကိုးကြယ္ပါ၏ ဆုိတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ ဟာ မွန္ေသာ ယံုၾကည္ခ်က္။ တရားေတာ္ကို ဘာေၾကာင့္ကုိးကြယ္ရသလဲ။ ျမတ္စြာ ဘုရားေဟာ္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ကို ၾကိဳးစားမယုတ္ ပြားမ်ားအားထုတ္လုိက္လုိ႔ တရားလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း မဂၢင္လမ္းအတုိင္းသာ ေလွ်ာက္သြားရင္ နိွဗၺာန္ေရာက္ပါ မည္။ ထုိအေသလြတ္ရာ ပို႔ေဆာင္တာဟာ တရားကပို႔ေဆာင္တာပါ။ ပုဂၢိဳလ္က ပို႔ ေဆာင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ တရားေတာ္ကုိ မွန္ေသာယံုၾကည္မႈ။ ထုိတရားေတြ မကြယ္ မေပ်ာက္ေသးတာ ဘယ္သူ႔ေက်းဇူးပါလဲ ဆုိရင္ သံဃာရဲ႔ေက်းဇူးပါ။ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူေသာ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ သုတ္ဝိနည္း အဘိဓမၼာ တရားေတြ ဒီတရားေတြကို သံဃာေတာ္ေတြက ေဆာင္ထားတာပါ။ ပိဋကသံုးပံုကို သံဃာေတာ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္ထားတာပါ။ သံဃာေတာ္ကို ယံုၾကည္မႈ။ ဒါေတြက ရတနာျမတ္သံုးပါးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ယံုၾကည္တဲ့ သမၼာသဒၶါ ယံုၾကည္မႈ။ မိစၧာသဒၶါ ယံုၾကည္မႈကလာဘ္လာဘေပါတယ္။ အႏၲရာယ္ကင္းတယ္ဆုိျပီး ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ ေနတာဟာ မိစၧာသဒၶါ။ လာဘ္လာဘေပါတယ္ဆုိတဲ့ လာဘဗုဒၶဘာသာ ယံုၾကည္ ခ်က္၊ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ဆုိျပီး ဘယဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႔ ယံုၾကည္မႈ ဗုဒၶရဲ႕ ဂုဏ္ ေတာ္ကို ဘာမွနားမလည္ဘဲ သူမ်ား ဦးတုိက္လုိ႔သာ ရမ္းဦးတုိုက္ရတဲ့ ကုလဗုဒၶ ဘာသာေတြရဲ႕ယံုၾကည္မႈ ဒါေတြက မိစၧာသဒၶါေတြပါ။ အေသလြတ္ရာလမ္းကို ျပတတ္လုိ႔၊ အေသလြတ္ရာကို ပို႔ေဆာင္ႏုိင္လုိ႔ ၊ အေသလြတ္ရာ တရားကို ေဆာင္ ထားႏုိင္လုိ႔ ရတနာသုံုးပါးကို ကုိးကြယ္ပါ၏ ဆုိတဲ့ သမၼာသဒၶါ ။ အႏွစ္သာရမရိွတာကို မရိွဘူးလုိ႔သိတယ္။ အႏွစ္သာရ ရိွတာကို ရိွတယ္လုိ႔ သိတယ္။ မွားတာကို မွားတယ္ လုိိ႔သိတယ္။ မွန္တာကို မွန္တယ္လုိ႔ သိတယ္။ သိတဲ့အျပင္၊ အမွားလမ္းကို ေရွာင္၊ အမွန္လမ္းကို ေဆာင္တာသည့္္ သမၼာသဒၶါရိွတဲ့ သဒၶါဓိကဗုဒၶဘာသာ ပါ။

(၅)ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ
ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ေခၚတာပါ။ သဒၶါဓိကဗုဒၶဘာသာဟာ တရားေတာ္ကုိ ယံုၾကည္တယ္။ တရားေတာ္ကို ဘယ္လုိယံုတာလည္း ဆုိေတာ့ ရမ္းယံုတာမဟုတ္ဘဲ ခႏၶာသိနဲ႔ အေသအခ်ာ သိျပီး ယံုတယ္။ ထုိသို႔ သိတာကို ပညာဟု ေခၚပါတယ္။ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကို အေသအခ်ာ ပညာသိနဲ႔ သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ ျဖစ္မႈပ်က္မႈေတြကို သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာ ခႏၶာက ျမင္တာလား ပညာကျမင္တာလားဆုိေတာ့ ပညာက ျမင္ တာပါ။ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာပါ။ ဘုရားက မင္းတုိ႔ခႏၶာထဲ မွာ ျဖစ္တာနဲဲ႔ ပ်က္တာပဲ ရိွတယ္လုိ႔ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ကုိယ္တုိင္ သစၥာတရားေတာ္ကို ေသခ်ာသိျပီး က်င့္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျမင္တယ္။ ကိုယ္တုိင္ျမင္ေတာ့ ယံုၾကည္လာတယ္။ ယံုၾကည္တာ ကသဒၶါ၊ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာက ပညာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သဒၶါနဲ႔ ပညာ သြားျပီး တြဲေနပါတယ္။ သဒၶါနဲ႔ ပညာဟာ တြဲလ်က္ပါတဲ့။ သဒၶါတရား မွန္မွန္ ကန္ကန္နဲ႔သာ ၾကိဳးစားမယ္ ဆုိရင္ အပါယ္ေလးပါးမွ ကူးေျမာက္ႏိုင္တယ္။ တုိ႔မွာ အပါယ္မ်ိဳးေစ့ေတြ၊ အပါယ္က် ေၾကာင္းကံေတြ လုပ္ထားတာရိွတယ္။ ဒါေတြကို ဘယ္သူမွ ဝင္တားလို႔ မရပါဘူး။ သူ႔ကိုတားခ်င္ရင္၊ သူ႔ကို အက်ိဳးမေပးေစခ်င္ရင္ ဘာနဲ႔ ျဖတ္ရမလဲ ဆုိေတာ့ ဥာဏ္နဲ႔ ျဖတ္ရပါမယ္။ ဥာဏ္နဲ႔ ျဖတ္လုိက္လုိ႔ ျဖစ္ပ်က္ မဂ္ဆုိက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ သဒၶါလည္း ပါတယ္၊ ပညာလည္း ပါပါတယ္။ ဒါသည္ သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဟာ အထက္ တန္းစား ဗုဒၶဘာသာပါ။

(ဒီဗုဒၶဘာသာငါးမ်ိဳး အေၾကာင္းကုိ အရွင္ေဇာတိသာရ(စဥ့္ကူး) ေရးသားပူေဇာ္သည့္ မုိးကုတ္ျမိဳ႕ ကုန္းျမင့္သာယာ ရပ္ ဓမရံသီရိပ္သာ ပဓာန နာယက ကမ႒ာနစရိယ နယ္လွည့္ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱ သုနႏၵ ေဟာၾကား ေတာ္မူအပ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာငါးမ်ိဳးႏွင့္ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ယ္ကို သိလုိပါက ထုိစာအုပ္တြင္ထပ္ျပီး ေလ့လာႏုိင္ပါေၾကာင္း။)

တုႏႈိင္းမမွီ ေမတၱာဂုဏ္ရည္

ကြၽန္မသည္ အစိုးရအမႈထမ္းတစ္ဦးျဖစ္သည့္အတြက္ မိဘမ်ားႏွင့္ ခြဲကာ တာဝန္က်ရာ ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္းျဖင့္ ဘဝတုိက္ပြဲကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ေနရသည့္အခ်ိန္... မိဘႏွစ္ပါးကိုလြမ္းရင္း မ်က္ရည္က်ရသည္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေပါ့။ ဒီတစ္ပတ္ ရုံးပိတ္ရက္ စေန၊တနဂၤေႏြႏွင့္ တြဲလွ်က္ ခြင့္(၂)ရက္တင္ကာ မိဘႏွစ္ပါးရွိသည့္ ဟသၤာတၿမိဳ႔သို႔ခဏျပန္ရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။
ေဖေဖ...၊ ေမေမ...ဟုေခၚၿပီး ကြၽန္မ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္သြားသည့္အခါ ေဖေဖမွ ''ငါ့သမီးေလး ျပန္လာတယ္ေဟ့'' ဟု ဝမ္းသာအားရျဖင့္ ေမေမ့အားလွမ္းေျပာလုိက္သည္။ ေမေမသည္ မီးဖုိေခ်ာင္မွထြက္လာၿပီး ကြၽန္မလက္ထဲမွ အထုပ္အပိုးမ်ားယူလွ်က္ သမီးေလးရယ္ ပိန္သြားလုိက္တာဟုေျပာသည္။ ကြၽန္မျပံဳးကာ မဟုတ္ ပါဘူး ေမေမရယ္၊ ေမေမ မေတြ႔တာ ၾကာလုိ႔ေနမွာပါဟု လွမ္းေျပာရင္း ယူလာသည့္ ပစၥည္းမ်ားအား ထုတ္လုိက္ သည္။ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမအတြက္ ဝယ္လာသည့္ အဝတ္အထည္မ်ားႏွင့္ မုန္႔မ်ားအား ဗီရုိထဲသို႔ သြားထည့္ေပးၿပီး ကြၽန္မ မီးဖုိဘက္သို႔ကူးလာခဲ့သည္။ ေမေမမွ တစ္ ေရးေလာက္သြားအိပ္လုိက္သမီးဟုလွမ္းေျပာသည္။ ကြၽန္မ ေနခဲ့သည့္ အခန္းေလးသို႔ဝင္လုိက္လွ်င္ ကြၽန္မေနခဲ့စဥ္ ကတည္းက အတုိင္းရွိေနတာကုိအံ့ၾသစြာ ကြၽန္မေတြ႔လုိက္ရ သည္။
ကြၽန္မရွိေနစဥ္အခ်ိန္ေလးအတြင္း ၿပံဳးရႊင္ၾကည္ႏူးေနသည္႔ မိဘႏွစ္ပါး၏မ်က္ႏွာေလးမ်ားကို စုိက္ၾကည့္မိ ရင္း ကြၽန္မလည္း ေပ်ာ္ရြင္ခဲ့ရသည္။ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္ျဖင့္ ကြၽန္မျပန္ရမည့္ ေနရက္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ထုိေန႔ မုိးလင္းကတည္းက အိမ္ကေလးသည္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ဟု ကြၽန္မခံစားမိသည္။ ကြၽန္မျပန္ရေတာ့မည္ ဆုိ၍ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမ မ်က္ႏွာမေကာင္းပါ။ သို႔ေသာ္ မိဘမ်ားသည္ သူတုိ႔ခံစားခ်က္မ်ားအား ထုတ္ေဖာ္ျပသတတ္ သူမ်ားမဟုတ္ဟု ကြၽန္မထင္ပါသည္။ စုန္ေရ...ျဖင့္သာ သားသမီးမ်ားကို ခ်စ္ခင္လုိသည္။ ဆန္တက္လာမည့္ေရကို ဘယ္ေသာအခါမွ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကသူမ်ားမဟုတ္ပါ။ ကြၽန္မအတြက္ ေမေမသည္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးရင္း '' သမီး... က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ေနာ္၊ တက္စာကိုသတိထားစား၊ အစားအေသာက္ကိုဆင္ျခင္၊ ေရကိုက်ိဳခ်က္ေသာက္၊ လုိအပ္ ရင္ ေမေမတုိ႔ကိုလွမ္းမွာေနာ္... စသျဖင့္ အမွာစကားမ်ားမကုန္ႏုိင္ေအာင္ ေျပာေနသျဖင့္ '' ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမရယ္.. သမီးလူႀကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနရၿပီ၊ ေမေမက သမီးကိုကေလးလုိ႔ ထင္ေနတုန္းပဲ'' ဟုေျပာလွ်င္ ေမေမက '' က်ဳပ္မ်က္စိထဲမေတာ့ ကေလးပဲ၊ တစ္စက္ကေလးမွ စိတ္မခ်ပါဘူးေအ...'' ဟုျပန္ေျပာလာသျဖင့္ ကြၽန္မ ရယ္ေမာမိေသးသည္။ ကြၽန္မ ရန္ကုန္သို႔ျပန္မည့္ကားသည္ ည ၉နာရီမွစီးရမည္ျဖစ္ၿပီး ကားဂိတ္တြင္ သြားစီးရန္ မလုိအပ္ပဲ ကြၽန္မအိမ္ေရွ႔တြင္ေစာင့္စီး႐ုံသာ။
ကြၽန္မသည္ ညေနစာ ထမင္းပြဲျပင္ကာ ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ ေဖေဖသည္ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ မကုန္၊ ေဖေဖ စားမေကာင္းဘူးလားဟု ကြၽန္မေမးေတာ့ ရင္ျပည့္ေနတယ္ထင္တယ္သမီးရယ္ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ ေမေမသည္ လည္းထမင္းကိုနည္းနည္းသာစားၿပီး ကြၽန္မယူသြားရမည့္ပစၥည္းမ်ားကိုျပန္စစ္ေပးေနသည္။ ကြၽန္မစားေသာက္ၿပီး ခ်ိန္တြင္ ည(၇)နာရီထုိးၿပီ၊ ကြၽန္မ ဘုရားခန္းသို႔ဝင္ကာ ဘုရားရွိခုိးၿပီး ေဖေဖႏွင့္ ေမေမအား ကန္ေတာ့ရန္ အိမ္ေပၚ ထက္မွ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမကိုကန္ေတာ့ခ်ိန္တြင္ ေဖေဖမွ ကြၽန္မအတြက္ ဆုမ်ားေပးေနခ်ိန္တြင္ ေမေမသည္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။
''တီ...တီ'' ေဟာ ကားလာၿပီသမီး ဟုေဖေဖလွမ္းေျပာသျဖင့္ ကြၽန္မ အထုပ္အပိုးမ်ား ယူကာအိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေဖေဖႏွင့္ေမေမသည္ ကြၽန္မအား ကားနားအထိလုိက္ပို႔ၿပီး ''သမီးလမ္းမွာ ဂ႐ုစုိက္သြားေနာ္၊ ဘုရား၊ တရား မေမ့နဲ႕ ''ဟုမွာေနေသးသည္။ ကြၽန္မ ကားေပၚမွ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္တြင္ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမ မ်က္ႏွာ ညိႈးငယ္ေနသည္။ ကြၽန္မ မသိက်ိဳးကြ်ံျပဳကာ တစ္ဘက္သို႔ လွည့္လုိက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ကားသည္ အိမ္ေရွ႔မွ ထြက္ခြာလာၿပီျဖစ္သည္။ မိဘႏွစ္ပါး မ်က္ရည္က်ေနမည္ဆုိသည္ကို ကြၽန္မသိပါသည္။ ကြ်န္မ ပါးျပင္ေပၚတြင္ ေအးစက္သည့္ မ်က္ရည္စက္မ်ား စီးဆင္းလာခဲ့ရသည္။ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို ကြၽန္မနားလည္ႏုိင္ပါ သည္။ မိဘမ်ားသည္ အသက္အရြယ္ရလာလွ်င္ မိသားစုမ်ားႏွင့္ သုိက္သုိက္ဝန္းဝန္းေနခ်င္မွာအမွန္ပင္။ မိဘႏွစ္ပါး အား စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ေသာ္လည္း ကြၽန္မလုပ္မေပးႏုိင္၍ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ကြၽန္မဘဝရပ္တည္ခ်က္ အတြက္ ကြၽန္မခရီးဆက္ရဦးမည္။ ထုိအရာကို မိဘမ်ား နားလည္ေပးႏုိင္မွန္း ကြၽန္မသိပါသည္။ မိဘမ်ားသည္ သား၊သမီးတုိင္းကို ေပးဆပ္ျခင္းျဖင့္သာ ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ ခ်စ္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ျပံဳးလွ်က္သာၾကည့္ေနတတ္ ပါသည္။ ကြၽန္မတုိ႔ငယ္ရြယ္စဥ္ အခ်ိန္က ေနခဲ့ရသည့္ မိသားစုဘဝေလးအား ကြၽန္မတုိ႔ မိသားစုဝင္အားလံုး ျပန္လည္တမ္းတေနမည္မွာမလြဲပါ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့သည့္ မိဘရင္ခြင္ေနရခ်ိန္ေလး အားမွန္းေမွ်ာ္တမ္းတရင္း ကြၽန္မတာဝန္က်ရာ ေဒသဆီသို႔....
မိဘေမတၱာ ႀကီးမားပါသည္
လိမၼာသူသာအသိဆံုး ဆုိသည့္ ဆံုးမစကားကိုၾကားေယာင္ေနမိရင္းျဖင့္......

ထုိက္တန္သူ

မင္းကိုမုန္းရင္ ငါအရႈံးပဲလုိ႔ ခံယူၿပီး
မင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ငါမမုန္းဘူးဆုိတာ ယံုပါ...
ခ်စ္လားဆုိေတာ့လည္း
ခ်စ္ျခင္းဆုိတာ မင္းနဲ႔ ထုိက္တန္သလားလုိ႔ ေမးရင္း
ငါ၏ခ်စ္ျခင္းအား ေသာ့ခတ္သိမ္းထားခဲ့တယ္ဆုိတာ ယံုပါ...
ငါ ခ်စ္ဖုိ႔ထက္ မင္းျမင့္ျမတ္ဖုိ႔ေတာ့လုိတယ္...
မင္စိတ္ဓါတ္ မသန္႔စင္သေရြ႕
ငါ၏ခ်စ္ျခင္း မင္းအတြက္ျဖစ္လာျခင္းဆုိတာ
ဘယ္ေတာ့မွ ရွိမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ယံုပါ... ခ်စ္သူ........

နိဂံုး

တစ္ခ်ိန္က
ပင္ယံထက္က ပန္းတစ္ပြင့္
လန္းဆန္းစြာ ဖူးပြင့္ရင္းျဖင့္
မာန္၀င့္လုိ႔ အလွခ်င္းၿပိဳင္
သူအႏုိ္င္ ကိုယ္အပုိင္
အလွတရားၿပိဳင္ဆုိင္ခ်င္သည္
ျမင္သူတင့္သည့္ ပန္းေပမို႔
ပ်ိဳေလးေခါင္းထက္ ေနရာယူ
လွအားပုိေစသူဟု...
လူတကာေဖာ္က်ဴး ၾကည္ႏူးမႈျဖင့္
မာန္တက္လို႔ ဂုဏ္မက္တယ္
အခ်ိန္လြန္ သူညိွဳးေတာ့
ပန္းပိုင္ရွင္ ဘယ္မသိတယ္
အိပ္စက္ရာ ေနာက္ဆံုးဘ၀
အမႈိက္ပံုးေလးက ပန္းကေလးမိတ္ေဆြျဖစ္ရတယ္
ႏြမ္းလုိ႔ေၾကြရတဲ့
ပန္းဘ၀ နိဂံုး။

ပန္း...မာန

ပန္းတစ္ပြင့္ နန္းျမင့္မွာ တင့္ေစခ်င္သည္...
ျမင္သူအေပါင္း ခေညာင္းအားရ
ေတာ္၀င္ပန္းမုိ႔ လွမ္းမရသည့္ထင္...
ထိုသူထုိင္ေငး မႈိင္ေတြးေနခ်ိန္
ပနး္ကေလး ဘ၀င္ခုိက္
အားရေအာင္ ရယ္လုိက္ခ်င္ပါသည္...
ဒါက ပန္းတုိ႔မာန ဘယ္ေတာ့မွ ခ၀ါမခ်....